مقدمه

بنا به دلایل بسیار ، در طی فعالیت ورزشی ممکن است آسیبهایی برای ورزشکار رخ دهد . هر قدر که شرایط ایمنی محیط ورزشی و شرایط جسمانی ورزشکار مساعد باشد ، باز هم ممکن است در طی فعالیتها صدماتی را تجربه نماید . این صدمات در نتیجه برخورد با ورزشکاران با یکدیگر ، با اشیاء داخل سالن و محل تمرین ، با سطح زمین و از همه مهمتر از دست دادن موقت کنترل بدن باشد . بسیاری از صدمات ورزشی چنانچه تدابیری برای پیشگیری اندیشیده شود قابل پیشگیری هستند ، و آمادگی جسمانی متناسب با نوفعالیت و سطح مهارت ورزشکار یکی از عوامل اصلی این پیشگیری میباشد. وظایف مربی : اعمال و تدابیر مربیان ورزشی در پیشگیری از صدمات احتمالی نقش بسیار اساسی دارد و میتواند از شدت آسیبها بکاهد.این اعمال بخشی از وظایف مربیان بوده و لازم است مربی ورزش برنامه های خاصی را برای بی خطر کردن فعالیتهای ورزشکاران در نظر بگیرند. مربیان ورزشی باید از برنامه های پیشگیرانه آگاهی داشته و قادر به انجام آن باشد.

آسیبهای سرشانه و دلتوئید

برخوردها ، پیچش نادرست و انجام حرکات تکراری ، خصوصاً حرکاتی که با بار اضافه انجام شوند میتواند موجب بروز آسیب در نو.ار شانه ، مفاصل و بافت نرم آن گردد. کمربند شانه شامل : استخوان ترقوه ، تیغه شانه ، مفصل اتصالی ترقوه به جناق سینه و ترقوه به تیغه شانه و تیغه شانه با بازو است. وظیفه مربی: مربی باید نوع حرکت ایجاد کننده آسیب ، موضع آن و نظر خود ورزشکار را مورد نظر قرار داده و با معاینه از عدم شکستگی احتمالی و یا در رفتگی ، و عدم قطع جریان خون ، مطمئن گردد. ارزیاب ی قطع جریان خون با بررسی نبض رادیال ( شریان زند زبرین ) در عضو مصدوم انجام میشود . و با لمس انگشتان ورزشکار ، کارایی عصبی دست را مورد بررسی قرار میدهد. چنانچه هیچگونه علامتی مبنی بر شکستگی یا در رفتگی احتمالی شامل : بد ریختی و دفرمگی ، ورم سریع ، تغییر رنگ یا حساسیت به لمس وجود نداشته باشد میباید از ورزشکار بخواهید تا با انگشتانس دست شما را لمس نموده و آنها را تکان دهد تا احتمال هرگونه آسیب عصبی و نخاعی مرتفع گردد.

وظایف و مسئولیتهای مربیان

وظیفه مربیان در انجام مراقبتهای اولیه برای ورزشکارانی که آسیب دیده اند بسیار حیاتی است و میتواند ورزشکار را در بهبود و درمان یاری نماید .حتی در مواقعی که مسئولیتهای معینی به دیگران محول شده باشد ، مسئولیت نهایی مراقبت از ورزشکار بر عهده مربی میباشد . 1- مطمئن شوید که کلیه ورزشکاران تحت معاینه فیزیکی و چکاب کلی قرار گرفته باشند . این کار تعداد فوریتهایی را که با آن مواجه خواهید شد ، کاهش میدهد. 2- از ورزشکاران خود بخواهید تا متناسب با سطح فعالیتی قصد انجام آنرا دارند ، آمادگی جسمانی خود را بالا برده سپس به آن فعالیت مبادرت نمایند. 3- لوازم ایمنی کافی و تجهیزات ورزشی با کیفیت نیز ضریب ایمنی را افزایش خواهد داد. 4- اندازه تجهیزات میباید استاندارد بوده و برای ورزشکار منسب باشد. 5- ایمنی لوازم تمرینی نیز از مسائل مهم پیشگیری است. 6- در شرایط نا مساعد محیطی مانع از فعالیت ورزشکار شوید. 7- ورزشکاران را در استفاده درست از وسائل و مسائل پیشگیرانه راهنمایی نمایید. 8- سطح دانش و اصول مراقبت از آسیب و مهارتهای پیشگیرانه را در خود افزایش داده و بر آن تسلط داشته باشید. 9- جعبه کمکهای اولیه با امکانات کافی در اختیار داشته باشید. 10- گاهی اوقات لازم است ورزشکار را از شرایط بحرانی آگاه نموده و حتی مانع از ادامه فعالیت او شوید. 11- تلفنهای ضروری شامل : اورژانس ، آتش نشانی و بیمارستانها را در دسترس داشته باشید. 12- آدرسهای دقیقی از ورزشکاران داشته و شناسنامه ورزشی که خصوصیات و یا نیازهای ورزشکار، در حین بروز آسیب و مواقع بحرانی در آن درج شده باشد به همراه بیاورید .

رادیو بدنسازی ایران

3- روش های تعیین هدف در بدنسازی (قسمت دوم) (دانلود) 2- روش های تعیین هدف در بدنسازی (قسمت اول) (دانلود) 1- مصاحبه با مرتضی قدرتی مدیر موسسه علوم ورزشی دانش افزا (دانلود)